Drengurinn skellti hurðum.
menn hrukku í kút
konur fengu fyrir brjóstið
börn grétu í kerrum.
Hann skellti hurðum.
Húsið nötraði.
Mamma hans hrópaði:
„Þú færð kartöflu í skóinn!“
Þá galaði hann:
„Hurðaskellir kemur í kvöld!
Má hann skella hurðum en ekki ég?“
Hurðaskellir kom á gluggann.
„Þú skelltir hurðum,“ sagði Hurðaskellir.
„Ég skil þig vel, mér finnst gaman að skella hurðum,
má ekki bjóða þér Ópal í skóinn? Brjóstsykur? Fílakaramellu?“
„KARTÖFLU!“ urraði drengurinn og skellti hurðinni.
Drengurinn fékk 13 kartöflur í skóinn.
Um vorið fann hann moldarsvað og plantaði 13 kartöflum.
Um haustið var hver þeirra orðin að 20 kartöflum.
260 kartöflur!
Hann skellti hurðum fyrir jólin
og plantaði 273 kartöflum næsta vor.
Þær urðu að 5460 kartöflum um haustið.
Hann keypti sér jarðir og ræktaði að lokum milljón kartöflur
keypti sér banka, þotu, eyju og sportbíl
hann var með 100.000 starfsmenn
sem urðu lafhræddir þegar hann skellti hurðum
hann hló næstum aldrei
nema þegar hann hugsaði um þægu börnin
þau fengu ópal, fílakaramellur
og tannpínu.
Ljóð þetta var samið árið 2007 og var selt af Styrktarfélagi lamaðra og fatlaðra ásamt Óróa eftir Guðrúnu Lilju Gunnlaugsdóttur. Þetta er semsagt okkar útgáfa af Hurðaskelli. Núna eru það Þórarinn Eldjárn og Hildigunnur Gunnarsdóttir og Snæfríð Þorsteins sem búa til Jólaköttinn og fer hver að verða síðastur, hann er bara seldur til 18. des.