,,Í umræðu um skipulagsmál í miðbænum þarf að huga að grunnhugtökum. Sjarmi er eiginleiki byggðar þar sem jafnvægi ríkir og fólki líður vel og sjarmagjafi er hús sem gefur frá sér sjarma. Sjarmaþegi er hús sem er hlutlaust en þiggur sjarma frá nærliggjandi húsi. Víða má hins vegar finna ný hús og hótel sem soga í sig sjarma þar sem verðmæti húss/gistingar ræðst af nálægð við sterkan sjarmagjafa. Ef of margar sjarmasugur liggja að sjarmerandi húsi getur slokknað á sjarmagjafanum. Ekki er til nákvæm jafna en almennt má tala um að þjarmað sé verulega að sjarmanum þegar hlutfall sjarmerandi fermetra á móti fermetrum sjarmasugunnar nálgast 1/7. Sjarmasníkir er stundum notað um slík hús. Sjarmaþarmur er hins vegar verktaki eða braskari sem lætur sjarmerandi hús grotna niður með því að flæma burt sjarmagjafa. Segja má að sjarmaþarmar lifi sníkjulífi á sögu og sjarma borga þegar þeir hamstra sjarma og stinga honum upp í rassgatið á sér. Þetta hugtak hefur þó ekki enn fengið akademískt gildi.“